Tree with Deep Roots : 5 Jan 2012

Tree with Deep Roots : 5 Jan 2012

ติดไว้กับการเขียนถึง Tree with Deep Roots

ดูใน youtube จบไปแล้ว

เป็นอีกเรื่องที่ยังไม่อยากให้จบเลย

อยากให้มีต่อไปอีก

เนื้อเรื่องจะเล่ายังไงดีให้เข้าใจ
ส่วนใหญ่เป็นเรื่องการเมือง

แต่ที่มันสนุก เพราะตัวละครแต่ละตัว
มีความเด่น ความพิเศษของตัวเอง

คนฉลาดที่อุดมการณ์ต่างกัน

บทพูดของแต่ละตัว ตัวไหนก็ดูน่าเชื่อถือ
น่าคล้อยตามไปหมด

แต่เรื่องนี้ ก็ทำให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่
ของพระเจ้าเซจงของเกาหลี มากที่สุด

หลายครั้งที่ขนลุก และนึกไปถึงในหลวงของเรา

ทรงงานที่ผ่านมา
ยากลำบากและบีบคั้นมากน้อยแค่ไหน

ดูแล้วยิ่งทำให้เห็นว่ากษัตริย์ที่ทรงรัก
และทำเพื่อประชาชนอย่างแท้จริง เป็นอย่างไร

เนื้อเรื่อง

"ลีโด" เป็นกษัตริย์ หนุ่ม ที่ดูเหมือนอ่อนแอ

เพราะมีพ่อ "ลีบังวอน" คอยควบคุมมาตลอด

ลีบังวอนปกครองโดยใช้กำลัง - ความรุนแรง

ใครผิด ใครไม่เชื่อฟัง ก็ฆ่าหมด

แต่ลีโดไม่เห็นด้วย
และคิดว่าการพูดด้วยความจริงใจ

จะโน้มน้าวและชนะใจศัตรูได้ในที่สุด

ลีโด กล้าหือ กับลีบังวอนเป็นครั้งแรก
ตอนที่ช่วยเหลือ ตุลบก ไว้

ตุลบก เป็นลูกทาส
ที่อยู่ในบ้านพ่อตาของลีโด

ซึ่งพ่อตาของลีโด มีความขัดแย้ง
กับ ลีบังวอน จึงถูกสั่งให้ประหาร

โดยที่ลีโดเอง ก็ช่วยเหลือไว้ไม่ได้

พ่อของตุลบก เป็นทาสในบ้าน
ก็ตายอย่างทารุณ ในเหตุการณ์นั้นด้วย

พ่อของตุลบก เคยช่วยตุลบกไว้จนตัวเองตกเขา

และกลายเป็นคนสติไม่ดี
ทำให้ถูกแกล้งอยู่บ่อยๆ

ตุลบกแม้จะยังเด็กอยู่
ก็ต้องทำตัวเหมือนเข้มแข็ง

เพราะคิดว่า จะได้ปกป้องพ่อได้บ้าง

และเมื่อพ่อตาย ตุลบกเสียใจมาก
และคิดว่าลีโดเป็นสาเหตุให้พ่อต้องตาย

ตุลบกใช้ชีวิต อยู่ตามสนามรบ
ฝึกต้วเองให้แข็งแกร่ง

เป็นทหารที่สู้รบอย่างบ้าเลือด

และได้นักดาบฝีมือดี อย่าง "ลีบังจิ" เป็นอาจารย์

จึงไต่เต้าจนเข้ามาเป็นทหารองครักษ์อยู่ในวัง

"ทามิ" เป็นเพื่อนของตุลบกในวัยเด็ก

ที่หนีจากการโดนประหารชีวิตครั้งนั้น
ด้วยความช่วยเหลือของพระมเหสี

แต่หลังจากเหตุการณ์นั้น ที่ตุลบก
โทษว่าเป็นความผิดของทามิ

ที่อ่านหนังสือไม่ออก แต่โกหกว่าอ่านออก
จนทำให้ทุกคนต้องตาย

ทามิจึงไม่ยอมพูดอีกเลย

แต่ทามิก็มีพรสวรรค์
ที่ได้เห็นอะไรเพียงครั้งเดียว
ก็จำรายละเอียดได้อย่างแม่นยำ

หลังจากที่ลีโดใช้ความจริงใจ
จนทำให้ทามิไว้วางใจได้แล้ว

ทามิก็ได้มาช่วยงานลีโด

ลีโด เห็นความลำบากของประชาชน
ที่อ่านหนังสือไม่ออก

ไม่รู้ข้อมูลข่าวสาร
อำนาจอยู่ในมือของขุนนางที่รู้อักษรจีน

และถูกขุนนางเอาเปรียบอยู่ตลอด

ลีโดจึงคิดสร้างตัวอักษร ฮันกึล ขึ้น

ด้วยการเทียบเสียงพูดจากภาษาเกาหลีเอง
ให้ใช้ง่าย และมีเพียง ๒๘ ตัวอักษร

จากความพยายามสร้างตัวอักษรของลีโด

ที่ขัดแย้งกับอุดมการณ์ของกลุ่ม "มิลบอน"

ทำให้เกิดฆาตกรรมต่อเนื่อง
ฆ่าเหล่าบัณฑิตที่ช่วยเหลืองานลีโดอย่างลับๆ

ตุลบก ที่มาในชื่อ "คังแชยุน"

อาสาเป็นผู้สืบคดีนี้
โดยแลกกับเหล้าพระราชทานจากลีโด

เพื่อโอกาสในการลอบปลงพระชนม์
แก้แค้นให้พ่อ

แต่เหตุการณ์ต่างๆ ก็ทำให้ตุลบก
ได้เห็นถึงความจริงใจของลีโด

ที่มีความกล้าหาญ
และพร้อมจะต่อสู้เพื่อประชาชน

พร้อมกับได้เห็นอักษร
ที่ลีโดสร้างขึ้น ว่าใช้ง่าย

และจะเป็นประโยชน์กับชนชั้นต่ำได้จริงๆ

ตุลบกจึงหยุดความแค้น
แล้วคอยช่วยเหลือ ลีโด ในที่สุด

"จองกิจุน" เป็นหัวหน้ากลุ่ม มิลบอน

ที่มีอุดมการณ์ ในการสนับสนุนอำนาจของขุนนาง

เพื่อใช้อำนาจนั้น คานอำนาจของกษัตริย์ไว้

ในปฏิญญาของกลุ่ม มิลบอน ได้กล่าวไว้ว่า

            ถ้ากษัตริย์เป็นต้นไม้

            เหล่าขุนนางก็คือรากไม้

            ถ้ารากไม้ แข็งแรง ต้นไม้ก็จะงอกงามด้วย

แต่สำหรับลีโด ขุนนางมีอำนาจแบบผูกขาดมากเกินไป

จึงคิดอยากให้ประชาชนรู้หนังสือ

เพื่อมีส่วนช่วยตรวจสอบการทำงานของขุนนางได้ด้วย

บทพูดของลีโด กับจองกิจุน

สนุกมาก ลุ้นตลอดว่าทั้งสองฝ่ายจะยกเหตุผลอะไรขึ้นมา

ลีโดบอกว่า : ถ้าประชาชนรู้หนังสือ
                    ก็จะเข้าใจ ข่าวสาร หลักศาสนา

                    และพัฒนาการเกษตรได้ง่ายขึ้น

แต่จองกิจุนบอก : มันคือหน้าที่ของขุนนาง

                            ที่จะบอกสิ่งเหล่านั้นกับประชาชนต่างหาก

ลีโดบอกว่า : ขุนนางมีอำนาจมากเกินไป อยากให้ประชาชน

                    รู้หนังสือเพื่อช่วยตรวจสอบการทำงานของขุนนาง

แต่จองกีจุนบอก : มันเป็นการเพิ่มความมักใหญ่ไฝ่สูง
                           ให้กับประชาชน

                           และจะส่งผลให้ปกครองได้ยากต่างหาก

ลีโดบอกว่า : ข้ารักและหวังดีกับประชาชน

แต่จองกีจุนบอก : ท่านเบื่อหน่ายประชาชนต่างหาก

                            ท่านปัดความรับผิดชอบให้กับประชาชน

                            ในเมื่อรู้หนังสือแล้วก็รับผิดชอบตัวเองแล้วกัน..

สุดท้ายแม้จะมีอุปสรรคมากมาย
ทีมงานที่ดีของลีโดก็ช่วยกัน

จนทำให้ตัวอักษรได้เผยแพร่ออกไป
อย่างเป็นทางการ

แม้จะต้องเกิดการนองเลือดพลีชีพกันไป

(ตามประสาคนเขียนบทจอมซาดิสต์คนนี้)

ตัวหลักๆตายกันเกือบหมดทั้งเรื่อง

เหลือแต่ลีโด

ที่ถึงกับบ่นขึ้นมาว่า
" เจ้าพวกนี้นี่ไม่จงรักภักดีเลย
ทิ้งข้าให้อยู่คนเดียวได้ยังไง "

ทุกวันนี้ ลีโดได้รับการยกย่อง
ให้เป็น พระเจ้า เซจง มหาราช

ส่วนตัวอักษร ฮันกึล ก็ยังใช้มาจนถึงทุกวันนี้