Inside Out

Inside Out : 19 Aug 2015

ขึ้นแท่นหนังในดวงใจ ไปอีกเรื่องเรียบร้อย

เป็นการ์ตูนที่มีเนื้อหาเจ๋งที่สุดตั้งแต่ดูมา สำหรับเรา

แค่การ์ตูนเปิดเรื่องก็เจ๋งแล้ว

ลาวาหนุ่มภูเขาไฟระเบิด

ความร้อนปะทุโดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางมหาสมุทร

เค้าร้องเพลงหาคู่คลายเหงาอยู่ทุกวัน

แต่แล้วก็ถึงวันสุดท้ายที่เค้าใกล้จะหมดแรง

โดยที่ไม่รู้ว่าใต้มหาสมุทรมีลาวาหญิง

ได้ฟังเพลงที่ลาวาหนุ่มร้องอยู่ตลอด

พลังความรู้สึกดีต่อเพลงนั้น

ทำให้ลาวาสาวปะทุและโผล่พ้นน้ำขึ้นมา

แต่ผิดทิศทาง ไม่เห็นลาวาหนุ่ม

จนลาวาหนุ่มค่อยๆจมลง

คราวนี้เป็นลาวาสาวที่ร้องเพลงเรียกหาลาวาหนุ่ม

พลังความรักมากพอที่จะทำให้ลาวาหนุ่มปะทุขึ้นมาอีก

และคราวนี้ทั้งคู่ก็พบกันและ happy ending

นั้นแค่การ์ตูนเปิดตัวนะ

ส่วนเรื่องจริงของ inside out เกิดขึ้น

ตอนที่ไรลี่ย์เกิดมาพร้อมกับอารมณ์ร่าเริง

แล้วอารมณ์ เศร้า กลัว เกลียด โกรธ

ก็ค่อยๆตามมา ผลัดกันคอยควบคุมความคิด ความรู้สึก

เพื่อผลักดันเป็นการกระทำของไรลี่ย์

คนทำการ์ตูนตั้งใจทำสิ่งนามธรรม

ที่อยู่กับเรา เป็นตัวตนของเรา

ให้ออกมาเป็นตัวการ์ตูน เป็นรูปธรรมขึ้น

และเข้าใจได้ง่ายขึ้น

เราว่าถ้าใครดูหนังเรื่องนี้ให้เข้าใจอย่างถ่องแท้

จะเข้าใจการทำงานของสมอง

เข้าใจปรมัตถธรรม ขันธ์ 5

เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ได้มากขึ้น

และทำให้รู้เลยว่า กระบวนการคิด

การตัดสินใจของเรา เกิดขึ้นเพราะอะไร

เด็กหญิงไรลี่ย์ 
เติบโตขึ้นมาอย่างมีความสุขเป็นส่วนใหญ่

มีครอบครัว พ่อแม่ ที่ดูแลเอาใจใส่

มีมิตรภาพจากเพื่อนๆ มีความจริงใจ

เป็นนักกีฬาฮอกกี้ฝีมือดี

และมีอารมณ์ขัน

ซึ่งนั่นเป็นความทรงจำหลัก 
ที่พัฒนาเป็นบุคลิกภาพของไรลี่ย์

แต่แล้ววันหนึ่งก็เปลี่ยนไป

เมื่อพ่อแม่พาไรลี่ย์ย้ายบ้านเข้าไปอยู่ในเมือง

ความที่บ้านใหม่ไม่เป็นอย่างที่คาดหวัง

การต้องปรับตัวกับเพื่อนใหม่ที่ยังไม่รู้จัก

รวมทั้งการรับรู้ปัญหาเรื่องงานของพ่อ

กดดันให้ไรลี่ย์เริ่มมีอารมณ์สับสน

Sad เริ่มเข้ามามีอิทธิพลมากขึ้น

Joy อยากให้ไรลี่ย์เติบโตอย่างสดใสร่าเริง

Joy จึงพยายามขัดขวาง Sad ให้อยู่นิ่งๆ

แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ชุลมุน

Joy กับ Sad พร้อมกับลูกแก้วความทรงจำหลัก

ถูกดูดออกไปจากศูนย์บัญชาการ

คราวนี้เหลือแต่ Fear , Anger และ Disgust

ที่ทำให้สถานการณ์การปรับตัวของไรลี่ย์
เป็นไปในทางที่แย่ลง

เมื่อความทรงจำหลักหายไป

บุคลิกของไรลี่ย์ก็เริ่มแปรปรวน

ความมีอารมณ์ขันหายไป

ความมุ่งมั่นในการเล่นกีฬา

ความจริงใจ มิตรภาพต่อคนรอบข้าง

ความรู้สึกที่ได้รับความรักจากครอบครัว

ก็ค่อยๆหายไปด้วย

ด้าน Joy ก็พยายามกลับมา
ทำหน้าที่ให้ไรลี่ย์มความสุขอีกครั้ง

Joy กับ Sad หลงเข้าไป
อยู่ในความทรงจำระยะยาว

ต้องผ่านเส้นทางความฝัน/โลกจินตนาการ

จิตใต้สำนึก 
และเกือบโดนทิ้งลงในบ่อขยะแห่งความทรงจำ

แต่ช้างน้อยในจินตนาการตอนเด็กของไรลี่ย์

ช่วยให้ Joy กลับขึ้นมาได้อีกครั้ง 
(ซึ้งจนร้องไห้เลย ตอนนี้ T-T)

ศูนย์บัญชาการที่ไม่มี Joy

สามอารมณ์ที่เหลือพยายามคิดหาทาง

ให้ไรลี่ย์ผ่านพ้นความเจ็บปวด ทุกข์ใจไปให้ได้

Anger เสนอว่า หนทางเดียวที่

จะทำให้ไรลี่ย์มีความสุขอีกครั้ง

คือการกลับไปที่ที่มีความทรงจำเก่าๆ

Anger ทำให้ไรลี่ย์คิดอยากหนีออกจากบ้าน

กลับไปที่บ้านหลังเก่า

และไรลี่ย์ยอมรับความคิดนั้น

ขโมยบัตรเครดิตแม่ แล้วขึ้นรถบัสไป

เมื่อ Joy กลับมาศูนย์บัญชาการได้

ก็คิดหาทางช่วยไรลี่ย์กลับมา

Joy บังเอิญเห็นภาพจากอดีต
ของความทรงจำหลักอันหนึ่ง

ที่ไรลี่ย์แพ้ฮอกกี้

แล้วไรลี่ย์เศร้า แล้วมีเพื่อนๆเข้ามาปลอบ

พ่อแม่ก็เข้ามาโอบกอดอย่างเข้าใจ

Joy เคยเห็นแต่มุมที่ไรลี่ย์มีความสุขจากเรื่องนี้

แต่พึ่งได้รู้ว่า ก่อนจะสุขไรลี่ย์ผ่านอารมณ์เศร้ามาก่อน

ครั้งนี้ Joy ปล่อยให้ Sad ปฏิบัติหน้าที่

ให้ไรลี่ย์เศร้า จนอยากกลับมาหาพ่อกับแม่

เมื่อไรลี่ย์กลับมาก 
สารภาพความรู้สึกที่ทำให้หนีออกจากบ้าน

พ่อกับแม่ก็ไม่ว่ากล่าว แต่กลับกอดกันอย่างเข้าใจ

หลังจากนั้น ไรลี่ย์ก็ค่อยๆปรับตัว

กลับมาเป็นคนที่มีความสุข สดใส ร่าเริง

พัฒนาบุคลิกภาพขึ้นมาได้อีกครั้ง 
happy ending

ชอบที่หนังถ่ายทอดกระบวนการทำงานของสมอง

ออกมาเป็นรูปธรรมได้อย่างชัดเจนดี

แต่ละคนถูกควบคุมด้วยอารมณ์

ตัดสินใจ แสดงออกโดยมีอารมณ์เป็นสิ่งเร้า

แต่ละวัน เรามีลูกแก้วอารมณ์เกิดขึ้น
มากมายหลายลูก

เป็นประสบการณ์ระหว่างวัน

เมื่อเรานอนหลับและฝัน

ประสบการณ์ระหว่างวันจะถูกจัดเก็บ
เข้าความทรงจำระยะยาว

แต่ก็มีบางความทรงจำที่ไม่ค่อยได้ถูกดึงมาใช้

ค่อยๆลืมเลือนหายไป

เป็นเพียงขยะของความทรงจำ

ประสบการณ์ระหว่างวัน ความทรงจำระยะยาว

ความฝัน และจินตนาการ

รวมกันเป็นข้อมูลในจิตใต้สำนึกที่ลึกลับซับซ้อน

เหล่านี้ ล้วนก่อให้เกิดบุคลิกภาพเฉพาะตัว

และการตัดสินใจต่อสถานการณ์ต่างๆ

แล้วการ์ตูนยังแสดงให้เห็นด้วยว่า

แต่ละคน มีอารมณ์ที่เป็นใหญ่

ที่เป็นตัวคอยควบคุม แตกต่างกัน

อย่างไรลี่ย์จะมี Joy ควบคุมเป็นหลัก

ชีวิตโดยรวมก็ดูเป็นคนสดใส ร่าเริง

พ่อมี Anger ควบคุมเป็นหลัก

ก็ค่อนข้างจะหุนหัน แสดงความโกรธออกมได้ง่าย

แม่มี Sad เป็นหลัก ก็มีความเศร้า

แต่ก็เข้าใจอะไรๆได้อย่างลึกซึ้ง

Wild

Wild : 21 Aug 2015

ดูเพราะศศิกร :)

เป็นเพราะเราได้ดู into the wild มาก่อน

ระหว่างดูเรื่องนี้ จึงคิดเปรียบเทียบกัน

จะว่าไปเราว่าก็คล้ายๆจะเอาไอเดีย
จาก into the wild มาทำใหม่

และปรับบทให้กลายเป็น version ผู้หญิงแหละ

เป็นเพราะดู into the wild ก่อน

และ into the wild มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริง

เลยทำให้ประทับอยู่ในใจได้มากกว่า

หลังจากเปรียบเทียบแล้ว
ยังรู้สึกชอบ into the wild มากกว่า

เชอริล มีพ่อขี้เมา เมาแล้วตบตีแม่

แต่แม่ก็ยังทำหน้าที่แม่และเมียต่อไป

จนพ่อตาย (มั้ง)

แม่ก็ยังคงเป็นแม่ที่ดีสำหรับเชอริลและน้องชาย

เราดูแล้ว งง มาก ว่า เชอริลมีแม่ดีขนาดนี้

แล้วทำไมเชอริลยังใช้ชีวิตวัยรุ่นแบบ เสเพล

มีเซ็กซ์กับทุกคนที่ร้องขอ

แม้กระทั่งตอนที่มีสามีแล้ว

แล้วสามีก็รักเชอริลมากด้วยนะ

เหมือนชีวิตน่าจะดี แต่ก็กลับแย่ลงทุกวัน

หนังเล่าปมในใจ มาแค่นั้น

นอกจากพ่อขึ้เมา ที่แย่แล้ว

ทุกคนรอบตัวเชอริลก็ดีหมด

แม่ สามี และเพื่อน

งั้นก็คงต้องตีความเอาว่า

ความฝังใจเรื่องพ่อในวัยเด็ก

ทำให้เชอริลเลือกใช้ชีวิตไปในทางที่แย่

ซึ่งเราคิดว่า แรงจูงใจมันไม่ได้มากพอเลย...

หลังจากแม่ตายด้วยโรคมะเร็งไขสันหลัง

ชีวิตเชอริลยิ่งจมดิ่งลงไปอีก

นอกจากมีชู้ มั่วเซ็กซ์แล้วยังติดยา

เราไม่รู้ (หรือไม่ทันได้สังเกต)

ว่าอะไรคือจุดเปลี่ยน 
อะไรจุดประกายให้เชอริลหักดิบ

เลิกทุกอย่าง

แต่คิดเอาว่า น่าจะเพราะสามีนางขอหย่า

ชีวิตนางจึงไม่เหลือใครให้เป็นหลักอีกต่อไปแล้ว

ซึ่งเราว่ามันก็สมควรนะ!!

มีสามีดีๆ ไม่ชอบ ยังจะมั่วไม่เลือกอีกนิ่

เชอริลเตรียมของมากมาย
เพื่อให้พร้อมสำหรับการเดินป่า

เราเห็นแล้วหนักแทน

สงสัยว่านางจะแบกสิ่งเหล่านี้ไปได้ซักกี่น้ำ

นางเดินป่าเพื่ออะไร??

ยังจะหวังความสะดวกสบายในป่าเหรอ?? 
ขนเยอะขนาดนี้

แต่ก็นั้นแหละ หนทางระหว่างป่า

ก็เริ่มสอนให้เชอริลได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง

การแบกของหนัก ทำให้เชอริลรู้ว่า

ต้องทิ้งบางอย่างออกไปบ้าง

การเอาชนะความกลัว

เอาชนะความหวาดระแวงต่อคนรอบข้าง

ความเงียบทำให้เชอริลยินเสียงคำสอนของแม่ได้ชัดเจนขึ้น

และมีเวลาเพื่อพิจารณาคำสอนของแม่ได้มากขึ้น

เราชอบคนที่เป็นแม่มาก

แม่ที่ร่าเริง แม้จะมีชีวิตที่กดดันแค่ไหน

แม่ที่เข้าใจลูก

เราชอบสิ่งที่แม่สอนเชอริล หลายๆตอน

ซึ่งนั้นทำให้เราอดคิดไม่ได้ว่า

เราดูหนังสองชั่วโมง

คำสอนของแม่ในเรื่อง 
สะกิดใจให้เราจดจำได้จนถึงตอนนี้

แต่เชอริลมันอยู่กะแม่มาทั้งชีวิต

ทำไมไม่รู้จักซึมซับค
วามมองโลกในแง่ดีมาจากแม่บ้างวะ?? 5555

ตอนนึงที่เชอริลเจอแม่ที่โรงเรียน

เชอริลอายที่แม่กับลูกเรียนที่เดียวกัน

แต่แม่ก็เข้าใจที่ลูกอาย

และแม่ก็ยังคงจะเรียน
เพื่อหาความรู้อย่างที่ต้องการต่อไป

แม่บอกเชอริลว่า

แม่ทำหน้าที่เมีย และเป็นแม่มาตลอด

ไม่เคยได้ควบคุมชีวิตตัวเองเลย

เพราะคิดว่ายังมีเวลาอีกมาก

แม่บอกให้เชอริลหาตัวตนของตัวเองให้เจอ

และให้คงความเป็นตัวของตัวเองไว้

เชอริล เคยถามแม่ว่า

ทำไม แม่ถึงรับได้ที่มีลูกเจนโลกขนาดนี้

แม่บอกว่า แม่อยากให้ลูกมีประสบการณ์มากกว่าที่แม่เคยมี

แม่มักจะร้องเพลงและเต้นไปรอบๆบ้าน

เชอริลถามแม่ว่า แม่จะมีความสุขอะไรนักหนา

แม่บอกว่า ก็มีความสุขดีนิ่

เชอริลบอกว่า มีผัวขี้เมาเนี่ยนะ มีความสุข?

แม่บอกว่า ถึงผัวจะขี้เมา

แต่ก็ทำให้ลูกทั้งสองคนของแม่เกิดมา

แม่มีความสุขเพราะเรื่องนี้

ทั้งหมดนี้ เชอริลบอกว่า

กว่าจะเข้าใจคำสอนของแม่

กว่าจะเป็นผู้หญิงอย่างที่แม่อยากให้เป็น

ก็ต้องใช้เวลาถึง 4 ปีกว่า หลังจากแม่ตายไป

และหลังจากเดินป่า
ด้วยความยากลำบากมา 100 กว่าวัน (มั้ง)

ในตอนท้าย เมื่อเดินทางถึงจุดหมายปลายทาง

เชอริล รู้สึกขอบคุณสิ่งที่ผ่านมา

ชีวิตที่ผ่านมาของเชอริล

เป็นสิ่งผลักดันให้เชอริลมายืนอยู่ ณ จุดนี้

ถึงย้อนเวลากลับไปได้ 
เชอริลก็เลือกที่จะมีชีวิตแบบเดิมอยู่ดี

--ถ้าเราพอใจกับสิ่งที่เราเป็นอยู่ในตอนนี้

เราก็ควรขอบคุณทุกสิ่งที่เราเคยเป็น ด้วย

ไม่ว่าอดีตมันจะเลวร้ายแค่ไหน

แต่ก็ไม่ได้ร้ายจนทำลายชีวิตคนคนนึงได้

มันกลับเป็นพลังให้เราเรียนรู้และเติบโตขึ้นต่างหาก—

    จากหนังบอกว่า 
    “ไม่มีทางที่เราจะรู้ว่าทำไมสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น

      แต่ไม่ใช่อีกสิ่งหนึ่ง

      เส้นทางไหนจะนำไปสู่อะไร 
      สิ่งไหนจะทำลายอะไร

      หรือสิ่งไหนจะทำให้เราเติบโตหรือตาย

      หรือต้องเปลี่ยนเส้นทาง”

ดูจบแล้ว ถ้าให้คิดควบคู่กัน 
ระหว่าง wild กับ into the wild

สำหรับ into the wild แรงจูงใจของคริส

มาจากความเบื่อ เบื่อสังคม เบื่อวัตถุนิยม

จึงอยากลองใช้ชีวิตแบบ “ไม่มีอะไร”

แต่ wild แรงจูงใจของเชอริล

เกิดมาจากความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นภายใน

เข้าป่าเพื่อลงโทษตัวเอง

และจะได้ปลดปล่อยตัวเองออกจากความรู้สึกผิดนั้น

พ่อแม่ของคริส ที่คนภายนอกมองว่าดูดี

แต่ความจริงความสัมพันธ์ภายในนั้นแย่

ในขณะที่แม่ของเชอริลมีทัศนะคติที่ดี

แต่เชอริลกลับไม่เห็นคุณค่ามัน ตอนที่แม่ยังอยู่

สิ่งที่คริสได้เรียนรู้ 
รวมทั้งคนแต่ละกลุ่มที่คริสได้ไปเจอ

ล้วนทำให้คริสได้มุมมองใหม่ๆ

และมีความสัมพันธ์ที่ดีและอ่อนโยนด้วย

แต่เชอริล คงด้วยความที่เป็นผู้หญิง

ภัยนั้นมีรอบด้าน

ความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง
จึงเริ่มด้วยความหวาดระแวง และระวังตัว

แต่ก็มีบางกลุ่มที่ชื่นชม

ความเป็นหญิงแกร่งของเชอริล

สุดท้ายแล้ว ก็แล้วแต่จริตใครจริตมัน

ว่าใครจะชอบเรื่องไหนมากกว่า

สำหรับเรา เราอินกับ into the wild มากกว่า

เพราะเรามีความรู้สึกหลายๆอย่างเหมือนกันกับคริส

ความเบื่อโลกทุนนิยม

และเราก็ชอบความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ
ในแบบของคริสมากกว่าด้วย

ตอนดู wild เราสงสัยในใจตลอด

ว่าอะไรทำให้เชอริลตัดสินใจเข้าป่า

ทำไมเชอริลจึงคิดว่าการเข้าป่า
จะช่วยให้เชอริลให้อภัยตัวเองได้

เราไม่เข้าใจ

ทุกวันนี้ เวลาที่เราจะทำอะไร

เราก็จะถามตัวเองว่า “ทำเพื่ออะไร??”

ถ้าจะเข้าป่า คงเพราะอยากพบเจอสิ่งใหม่ๆ

ได้สัมผัสกับธรรมชาติ

และได้พูดคุยแลกเปลี่ยน
กับเพื่อนและคนอื่นๆในบรรยากาศดีๆ

ไอ้ที่จะคิดว่า 
เข้าป่าเพื่อเปลี่ยนแปลงความคิดตัวเองนั้น คงไม่

เพราะมีหลายทางที่พัฒนาตัวเองได้

เราเลือกทางที่สบายใจมากกว่า ดีกว่า

--บางคนเลือกทำตามความตั้งใจ

เพราะตั้งใจแล้วว่าจะทำ

บางคนเปลี่ยนความตั้งใจใหม่

เพราะรู้ว่ามีหนทางที่ง่ายกว่า

ในการเรียนรู้ชีวิต..--

Hitman agent47

Hitman agent47 : 26 Aug 2015

ก็กะไว้อยู่แล้วว่า
คงไม่มีเนื้อหาสาระอะไรให้เขียนมากนัก

แต่ที่ดูเพราะอยากดูฉากบู๊
แบบเนี๊ยบๆนิ่งๆ ท่าสวยๆ

ขยับหน่อยนึงศัตรูตาย สูทไม่ทันยับ ไรงี้

แล้วก็ไม่ผิดหวัง

พระเอกตัวยาวๆ ไม่ล่ำมาก 
จัดกระบวนท่าต่อสู้ได้เนี๊ยบจริง ชอบบบบ

จำได้ว่าเมื่อหลายปีที่แล้ว 
เคยดูเรื่อง hitmanนี่แหละ

จำได้ว่าหนุกดี

แต่พระเอกไม่ใช่คนนี้

ไม่รู้ remake หรือเนื้อเรื่องใหม่

รู้แต่ว่าเป็นหนังที่สร้างมาจากเกมส์

และคงจะเป็นเพราะสร้างจากเกมส์

ทำให้พระเอกแม่งฆ่าโหด

เก็บฝ่ายตรงข้ามทุกคน

ด้วยวิธีที่เลือดสาดกระจาย

จนทีแรกอดคิดไม่ได้ว่า

หรือว่าเรื่องนี้ Agent47 มันเป็นตัวโกงวะ

ทำไมฆ่าอย่างไม่มีจิตใจ
แห่งความปราณีเหมือนพระเอกทั่วไปเลย 5555

แต่หนังก็บอกเหตุผลแหละ

ว่า Agent ถูกสร้างมาให้ไม่มีความรู้สึก

รัก โกรธ เกลียด กลัว อะไร

เพื่อความเป็นนักฆ่าที่สมบูรณ์แบบ

หนังเริ่มเรื่องโดยเล่าความเป็นมา
ของการสร้างมนุษย์ Agent ขึ้นมา

โดยตัดต่อสารพันธุกรรมให้แข็งแรงขึ้น

เร็วขึ้น ฉลาดขึ้น

แต่แล้วโครงการก็ล้มไป

เพราะนักวิทยาศาสตร์
เริ่มควบคุมมนุษย์กลายพันธุ์ที่สร้างขึ้นไม่ได้

หัวหน้านักวิทยาศาสตร์ต้องหลบหนีไปซ่อนตัว

เพราะแก๊งค์ก่อการร้าย ซินดิเคท 
(ชื่อเดียวกะแก๊งค์ใน MI5 เป๊ะ)

ต้องการให้หัวหน้ากลับมาสร้าง Agent ให้อีกครั้ง

เพื่อสร้างกองทัพนักฆ่า สำหรับก่อการร้าย

เคลิก หัวหน้าซินดิเคทให้จอห์น

มนุษย์หุ้มเกราะ ออกสืบหาคาเทีย 
ลูกสาวของหัวหน้านักวิทย์

หวังใช้คาเทียเป็นตัวล่อให้หัวหน้านักวิทย์ออกมา

แต่ Agent47 ก็เข้ามาช่วยคาเทียไว้

และบอกให้คาเทียรู้ว่า 
คาเทียก็โดนตัดต่อยีน เหมือนกัน

แถมมีสมรรถนะสูงกว่าด้วย ตั้ง level 90

Agent47 พาคาเทียมาเจอพ่อ

พร้อมๆกับที่ เคลิกก็ตามมาเจอ

และจับตัวพ่อไป คาดคั้นเอาสูตรผลิตมนุษย์ Agent

แต่พ่อไม่ยอมบอก

และสุดท้าย พ่อก็ยอมระเบิดตัวเองตายไปพร้อมๆกับเคลิกด้วย

เพราะหวังว่าคาเทียจะได้ไม่ต้องโดยซินดิเคทตามล่าตัวอีก

ตอนจบมี Agent48 โผล่มา

หน้าเหมือน Agent47เดี๊ยะ

คงมีไว้ให้คนดูเดาว่า

ภาคหน้าอาจได้เห็นการต่อสู้

ระหว่าง Agent47 กับ Agent48

เอ๊ะ!! หรือจะเอา Agent47 ไปรวมกับอีธานใน MI6 ดีนะ

ชื่อองค์กรผู้ก่อการร้ายเดียวกัน ปูทางไว้แล้วนิ่??

ประโยคหนึ่ง ที่หนังเรื่องนี้ย้ำถึงสองครั้ง

คือ “เราตัดสินสิ่งที่เราเป็น จากสิ่งที่เราทำ”

ครั้งแรกตอนคาเทียพูดกับพ่อ เพื่อบอกให้พ่อรู้ว่า

ถึงคาเทียจะถูกตัดต่อยีน

แต่ก็ยังมีความรู้สึกนึกคิด

และเลือกได้ว่า จะทำอะไร อย่างไร

กับอีกตอนที่ Agent47 ย้ำกับคาเทีย

อาจจะเพื่อบอกให้รู้ว่า Agent47 ก็ยังมีหัวใจ

มีความรู้สึกอยู่เหมือนกัน..