เพื่อนสนิท

เพื่อนสนิท  : 12Nov2015

ดูหนัง “เพื่อนสนิท” ร้องไห้หนักมาก!!!

และร้องจริงจัง ยาวนานมากด้วย ???

ทำไมสุทัศนีย์จึงอ่อนไหวได้ขนาดนี้ ???

การดูหนังรัก คงเป็นเรื่องเศร้าสุดๆ สำหรับคน ไม่มีความรัก

หนังทำให้เราเสียใจ

ที่ไข่ย้อย กับดากานดาต่างก็รู้สึกดีต่อกัน

แต่ไม่เคยแสดงออก เพราะเส้นกั้นของคำว่า “เพื่อน”

และต่างฝ่ายต่างคิดแทนกันว่า 
“เค้าคงไม่ได้คิดอะไรกับเราหรอก”

เรากลัวความเข้าใจผิดไปเอง แบบนี้มาก

เพราะมันไม่ชัดเจน 
และมันไม่สมหวังตั้งแต่เกิดความไม่ชัดเจนแบบนั้นแล้ว..

เคยดูเรื่องนี้ ตอนเด็กกว่านี้ 
ภาพจำของเรา คือเรื่องนี้มันจบอย่าง Happy Ending

ที่หมู ตกลงปลงใจเลือกคนที่รักเค้าจริงๆอย่างนุ้ย

คงเพราะตอนเด็กๆ เราคิดว่าตัวเองเหมือนนุ้ย

ที่คงจะมีสักครั้ง ที่ให้ความรักกับใครไป 
แล้วได้ความรักจากเค้าคืนกลับมา

แต่ดูครั้งนี้ รู้สึกว่ามันเศร้า

เพราะบางทีเราอาจเป็นดากานดา หรือไข่ย้อย

ที่ปล่อยให้ความรักที่มีอยู่ใกล้ตัว หลุดลอยหายไป

สำหรับไข่ย้อย เราไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไง เค้าถึงเลือกนุ้ย

แต่สำหรับเรา ถ้าเป็นเรา เราจะเลือกดากานดา

เพราะกับดากานดา มันคือความรักที่ผูกพัน

คือความรักที่รู้จักและยอมรับในตัวตนซึ่งกันและกัน

ความรักที่พร้อมจะอยู่ข้างๆกันเสมอ

แต่กับนุ้ย มันเกิดขึ้น ในระยะสั้น

เกิดในช่วงที่หัวใจอ่อนแอ และอาจต้องการความรักจากใครสักคน

เพื่อเรียกความมั่นใจของตัวเองกลับมา

เรามองว่า อาจเป็นแค่ความรู้สึกดี 
ที่เป็นที่ต้องการของใครสักคน เท่านั้น..

แต่ความรัก มันไม่ได้รู้จักเหตุผล

และบางที เราอาจไม่รู้ด้วยซ้ำ 
ว่าจริงๆแล้ว “อะไร” ที่ดีกับ “ใจ” เรา มากกว่ากัน..