โอเคเบตง

โอเคเบตง : 17Nov2015

เพราะป่วย แต่ก็ไม่อยากนอนทั้งวัน เลยลุกขึ้นมาดูหนัง

และเพราะป่วย ปวดหัวและปวดตามาก ทำให้การดูหนังแต่ละเรื่อง

ดูไปแบบผ่านๆ ไม่ได้เก็บเนื้อหา อะไรมากนัก

เรื่องที่ 4 ในวันป่วยๆ

เราว่าพล๊อตเรื่องมันดีนะ

แต่ผู้กำกับ (ใครหว่า??) สื่อออกมาได้ไม่ดีอ่ะ..

บางอย่างก็ไม่ต้องใส่ลงไปก็ได้

ใส่มาให้มันรกและเข้าใจยากไปซะเปล่าๆ

น่าจะคงแนวทางของหนังไว้ให้ดีก็พอ..

จันนั่งรถไฟ จะไปเยี่ยมน้องที่บวชเป็นพระ

แต่รถไฟถูกผู้ก่อการร้ายวางระเบิด

จัน เสียชีวิตในเหตุการณ์นั้น 
เหลือแต่ลูกสาว 5-6 ขวบ ที่ขาหักแต่รอดชีวิต

ธรรม น้องชายจัน ที่บวชตั้งแต่เด็ก

ต้องสึกออกมาดูแลหลาน 
และดูแลกิจการร้านเสริมสวยที่จันเป็นเจ้าของด้วย

ธรรมไม่เคยใช้ชีวิตทางโลกมาก่อน

ต้องเรียนรู้และค่อยๆปรับตัวหลายอย่าง

ทั้งเรื่องเทคโนโลยี การอยู่ในสังคม 
เรื่องเพศ เรื่องผู้หญิง และเรื่องความรัก

แรกๆ ธรรมยังพอต่อต้านกิเลสตัณหา 
อบายมุข ที่เข้ามายั่วเย้าได้

แต่นานๆไป เค้าก็เริ่มถูกกลืน

เรานี่โคตรลุ้นให้ธรรมะ 
ที่ธรรมเรียนมาแต่เด็ก จะเป็นพื้นฐานชีวิต

ให้รอดพ้นจากสิ่งยั่วยุพวกนี้ได้ ....แต่ก็ไม่เลย....

ตอนจบ พ่อเด็กที่อยู่อินโดมารับเด็กไปเลี้ยง

หลินที่ธรรมแอบชอบก็แต่งงานไปกับฟารุก

ยอมเปลี่ยนศาสนาเข้าเป็นอิสลาม

มีตอนนึง ที่ธรรม ได้ข่าวว่าฟารุกเป็นคนวางระเบิดรถไฟ

ตอนนั้น ธรรม มโนไปว่า

ไปแจ้งตำรวจให้ไปจับฟารุก ในข้อหาที่เอาของๆธรรมไป

ธรรมบอกกับตำรวจว่า “เค้าเอาพี่สาวของผม เอาความรู้สึกดีๆของผมไป”

แล้วตำรวจ ตอบกลับมาว่า 
“ถ้าไม่มีของๆคุณ ก็ไม่มีใคร เอาของคุณไปได้หรอก”